kiken
Middle Dutch
/ˈkiːkən/
verb
Definitions
- to look, to direct the eyes
Etymology
Inherited from Old Dutch *kīkan inherited from Proto-Germanic *kīkaną (look).
Origin
Proto-Germanic
*kīkaną
Gloss
look
Concept
Semantic Field
Sense perception
Ontological Category
Action/Process
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- keek English
- kick English
- kyke English
- tsiigata Finnish
- kieken German
- aankijken Dutch, Flemish
- achteromkijken Dutch, Flemish
- achteruitkijkspiegel Dutch, Flemish
- afkijken Dutch, Flemish
- bekijken Dutch, Flemish
- comakijken Dutch, Flemish
- doorkijkbloes Dutch, Flemish
- doorkijkblouse Dutch, Flemish
- doorkijkjurk Dutch, Flemish
- doorkijkkleding Dutch, Flemish
- doorkijkkleren Dutch, Flemish
- kiekeboe Dutch, Flemish
- kijkdoos Dutch, Flemish
- kijken Dutch, Flemish
- kijker Dutch, Flemish
- kijkoperatie Dutch, Flemish
- kijkspel Dutch, Flemish
- klokkijken Dutch, Flemish
- nakijken Dutch, Flemish
- neerkijken Dutch, Flemish
- omkijken Dutch, Flemish
- opkijken Dutch, Flemish
- overkijken Dutch, Flemish
- terugkijken Dutch, Flemish
- toekijken Dutch, Flemish
- uitkijken Dutch, Flemish
- verkijken Dutch, Flemish
- vooruitkijken Dutch, Flemish
- wegkijken Dutch, Flemish
- kike Norwegian Bokmål
- kikke Norwegian Bokmål
- *kīkaną Proto-Germanic
- kika Swedish
- kiken Middle English
- kyken Middle English
- kikna Old Norse
- kikke Danish
- kikkert Danish
- kīken Middle Dutch
- kyk Afrikaans
- gücken Middle High German
- *kīkan gmw-pro
- *kīkan Old Dutch
- kîken Middle Low German
- *kīkan Old Saxon
- keek Scots
- kieken Dutch Low Saxon