meestervuurwerker
Dutch (Brabantic)
/ˈmeːs.tərˌvyːr.ʋɛr.kər/
noun
Definitions
- (historical) A low-ranking officer at an artillery branch.
Etymology
Compound from Dutch, Flemish meester (master, teacher, instructor, manager) + Dutch, Flemish vuurwerker.
Origin
Dutch (Brabantic)
vuurwerker
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- badmeester Dutch, Flemish
- betaalmeester Dutch, Flemish
- bosmeester Dutch, Flemish
- bouwmeester Dutch, Flemish
- brandmeester Dutch, Flemish
- burgemeester Dutch, Flemish
- busmeester Dutch, Flemish
- ceremoniemeester Dutch, Flemish
- cijfermeester Dutch, Flemish
- concertmeester Dutch, Flemish
- gildemeester Dutch, Flemish
- gildenmeester Dutch, Flemish
- grootmeester Dutch, Flemish
- havenmeester Dutch, Flemish
- heelmeester Dutch, Flemish
- leermeester Dutch, Flemish
- meester Dutch, Flemish
- meestergraad Dutch, Flemish
- meesterschap Dutch, Flemish
- meestersonnet Dutch, Flemish
- meesterstuk Dutch, Flemish
- meesterwerk Dutch, Flemish
- meesterzet Dutch, Flemish
- penningmeester Dutch, Flemish
- rentmeester Dutch, Flemish
- schaakmeester Dutch, Flemish
- schoolmeester Dutch, Flemish
- stalmeester Dutch, Flemish
- toneelmeester Dutch, Flemish
- vroedmeester Dutch, Flemish
- vuurwerk Dutch, Flemish
- vuurwerker Dutch, Flemish
- zedenmeester Dutch, Flemish
- mester Indonesian
- mêester Middle Dutch
- meester Afrikaans
- meester
- vuurwerk
- meesterzet
- vuurwerker
- busmeester
- bosmeester
- badmeester
- meesterstuk
- stalmeester
- leermeester
- bouwmeester
- rentmeester
- meesterwerk
- heelmeester
- vroedmeester
- zedenmeester
- burgemeester
- gildemeester
- havenmeester
- meesterschap
- brandmeester
- grootmeester
- meestergraad
- meestersonnet
- toneelmeester
- cijfermeester
- betaalmeester
- schoolmeester
- gildenmeester
- schaakmeester
- penningmeester
- concertmeester
- ceremoniemeester