ruilkaart
Dutch (Brabantic)
/ˈrœy̯l.kaːrt/
noun
Definitions
- trading card
Etymology
Compound from Dutch, Flemish ruilen (trade, barter) + Dutch, Flemish kaart (card, map, document).
Origin
Dutch (Brabantic)
kaart
Gloss
card, map, document
Concept
Semantic Field
Modern world
Ontological Category
Person/Thing
Emoji
♠️ ♣️ ♥️ ♦️ 🃏 🎴 💳️ 📇 🗂️ 🗃️
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- briefkaart Dutch, Flemish
- cadeaukaart Dutch, Flemish
- fietskaart Dutch, Flemish
- geluidskaart Dutch, Flemish
- hemelkaart Dutch, Flemish
- identiteitskaart Dutch, Flemish
- kaart Dutch, Flemish
- kaarten Dutch, Flemish
- kaartenbak Dutch, Flemish
- kaartenboek Dutch, Flemish
- kaartenhuis Dutch, Flemish
- kaartspel Dutch, Flemish
- kerstkaart Dutch, Flemish
- klantenkaart Dutch, Flemish
- kredietkaart Dutch, Flemish
- landkaart Dutch, Flemish
- postkaart Dutch, Flemish
- rouwkaart Dutch, Flemish
- ruilen Dutch, Flemish
- ruilhart Dutch, Flemish
- ruilkaartspel Dutch, Flemish
- ruilmiddel Dutch, Flemish
- spel Dutch, Flemish
- spijskaart Dutch, Flemish
- staalkaart Dutch, Flemish
- steekkaart Dutch, Flemish
- strippenkaart Dutch, Flemish
- toegangskaart Dutch, Flemish
- troefkaart Dutch, Flemish
- verruilen Dutch, Flemish
- wandkaart Dutch, Flemish
- weerkaart Dutch, Flemish
- wegenkaart Dutch, Flemish
- wereldkaart Dutch, Flemish
- carta Portuguese
- cāerte Middle Dutch
- kaart Afrikaans
- spel
- kaart
- ruilen
- kaarten
- ruilhart
- weerkaart
- postkaart
- wandkaart
- kaartspel
- rouwkaart
- verruilen
- landkaart
- steekkaart
- briefkaart
- staalkaart
- spijskaart
- kaartenbak
- ruilmiddel
- kerstkaart
- wegenkaart
- fietskaart
- hemelkaart
- troefkaart
- kaartenhuis
- cadeaukaart
- wereldkaart
- kaartenboek
- klantenkaart
- geluidskaart
- kredietkaart
- ruilkaartspel
- strippenkaart
- toegangskaart
- identiteitskaart