krijg
Dutch (Brabantic)
/ˈkrɛi̯x/
noun
Definitions
- (archaic) war
Etymology
Inherited from Middle Dutch crijch inherited from Old Dutch *krīg inherited from *krīg.
Origin
*krīg
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Weltkrieg German
- buit Dutch, Flemish
- burger Dutch, Flemish
- burgerkrijg Dutch, Flemish
- gerecht Dutch, Flemish
- gevangen Dutch, Flemish
- gevangene Dutch, Flemish
- gevangenschap Dutch, Flemish
- god Dutch, Flemish
- godin Dutch, Flemish
- hamer Dutch, Flemish
- heer Dutch, Flemish
- krijger Dutch, Flemish
- krijgsbuit Dutch, Flemish
- krijgsgerecht Dutch, Flemish
- krijgsgevangen Dutch, Flemish
- krijgsgevangene Dutch, Flemish
- krijgsgevangenschap Dutch, Flemish
- krijgsgod Dutch, Flemish
- krijgsgodin Dutch, Flemish
- krijgshaftig Dutch, Flemish
- krijgshamer Dutch, Flemish
- krijgsheer Dutch, Flemish
- krijgsmacht Dutch, Flemish
- krijgsman Dutch, Flemish
- krijgsraad Dutch, Flemish
- krijgstocht Dutch, Flemish
- krijgsverrichting Dutch, Flemish
- macht Dutch, Flemish
- man Dutch, Flemish
- raad Dutch, Flemish
- tocht Dutch, Flemish
- verrichting Dutch, Flemish
- wereld Dutch, Flemish
- wereldkrijg Dutch, Flemish
- crijch Middle Dutch
- krig Old High German
- krygsgevangene Afrikaans
- *krīg gmw-pro
- *krīg Old Dutch
- krîch Middle Low German
- krīch Middle Low German
- krīg Old Saxon
- Kriech Saterland Frisian
- god
- man
- heer
- raad
- buit
- tocht
- hamer
- godin
- macht
- burger
- wereld
- gerecht
- krijger
- gevangen
- krijgsgod
- krijgsman
- gevangene
- krijgsheer
- krijgsraad
- krijgsbuit
- verrichting
- wereldkrijg
- burgerkrijg
- krijgshamer
- krijgsgodin
- krijgstocht
- krijgsmacht
- krijgshaftig
- gevangenschap
- krijgsgerecht
- krijgsgevangen
- krijgsgevangene
- krijgsverrichting
- krijgsgevangenschap