doorstaan
Dutch (Brabantic)
/doːrˈstaːn/
verb
Definitions
- (transitive) to endure, to weather, to withstand
Etymology
Prefix from Dutch, Flemish staan (stand).
Origin
Dutch (Brabantic)
staan
Gloss
stand
Concept
Semantic Field
Spatial relations
Ontological Category
Action/Process
Emoji
🧍 🧍 🧍♀️ 🧍♂️
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- durchstehen German
- stehen German
- afstaan Dutch, Flemish
- bestaan Dutch, Flemish
- bijstaan Dutch, Flemish
- losstaan Dutch, Flemish
- omstaan Dutch, Flemish
- omstander Dutch, Flemish
- ontstaan Dutch, Flemish
- opstaan Dutch, Flemish
- staan Dutch, Flemish
- stacaravan Dutch, Flemish
- stilstaan Dutch, Flemish
- tegenstaan Dutch, Flemish
- toestaan Dutch, Flemish
- uitstaan Dutch, Flemish
- verstaan Dutch, Flemish
- volstaan Dutch, Flemish
- voorstaan Dutch, Flemish
- weerstaan Dutch, Flemish
- stâen Middle Dutch
- staan Afrikaans
- staan op Afrikaans