wapenfeit
Dutch (Brabantic)
/ˈʋaː.pə(n)ˌfɛi̯t/
noun
Definitions
- feat, exploit, achievement, in particular in battle
Etymology
Compound from Dutch, Flemish wapen (weapon, arm, coat of arms, armour) + Dutch, Flemish feit (fact).
Origin
Dutch (Brabantic)
feit
Gloss
fact
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Wapenveld Dutch, Flemish
- atoomwapen Dutch, Flemish
- biowapen Dutch, Flemish
- borstwapen Dutch, Flemish
- dienstwapen Dutch, Flemish
- ervaringsfeit Dutch, Flemish
- feit Dutch, Flemish
- feitelijk Dutch, Flemish
- geslachtswapen Dutch, Flemish
- kernwapen Dutch, Flemish
- massavernietigingswapen Dutch, Flemish
- oorlogsfeit Dutch, Flemish
- slagwapen Dutch, Flemish
- stootwapen Dutch, Flemish
- stroomstootwapen Dutch, Flemish
- vuurwapen Dutch, Flemish
- wapen Dutch, Flemish
- wapenen Dutch, Flemish
- wapenhandel Dutch, Flemish
- wapenkreet Dutch, Flemish
- wapenkunde Dutch, Flemish
- wapenschild Dutch, Flemish
- wapensmid Dutch, Flemish
- wapenstand Dutch, Flemish
- wapenstilstand Dutch, Flemish
- wapenstok Dutch, Flemish
- wapensysteem Dutch, Flemish
- wapenteken Dutch, Flemish
- wapentuig Dutch, Flemish
- wapenwedloop Dutch, Flemish
- feit Middle Dutch
- wâpen Middle Dutch
- feit
- wapen
- wapenen
- biowapen
- wapenstok
- wapentuig
- slagwapen
- vuurwapen
- Wapenveld
- wapensmid
- kernwapen
- feitelijk
- borstwapen
- wapenstand
- wapenteken
- wapenkreet
- stootwapen
- atoomwapen
- wapenkunde
- dienstwapen
- wapenschild
- oorlogsfeit
- wapenhandel
- wapenwedloop
- wapensysteem
- ervaringsfeit
- wapenstilstand
- geslachtswapen
- stroomstootwapen
- massavernietigingswapen