bewonen
Dutch (Brabantic)
/bəˈʋoːnə(n)/
verb
Definitions
- (transitive) to live in, to inhabit
Etymology
Inherited from Middle Dutch bewōnen prefix from Dutch, Flemish wonen (live, reside).
Origin
Dutch (Brabantic)
wonen
Gloss
live, reside
Concept
Semantic Field
The body
Ontological Category
Action/Process
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- bergbewoner Dutch, Flemish
- bewoner Dutch, Flemish
- bewoning Dutch, Flemish
- bewoonbaar Dutch, Flemish
- bijwonen Dutch, Flemish
- bodembewoner Dutch, Flemish
- bosbewoner Dutch, Flemish
- dorpsbewoner Dutch, Flemish
- grotbewoner Dutch, Flemish
- holbewoner Dutch, Flemish
- inwonen Dutch, Flemish
- paalbewoner Dutch, Flemish
- stadsbewoner Dutch, Flemish
- wonen Dutch, Flemish
- woning Dutch, Flemish
- woonark Dutch, Flemish
- woonerf Dutch, Flemish
- woongedeelte Dutch, Flemish
- woonhuis Dutch, Flemish
- woonkamer Dutch, Flemish
- woonlaag Dutch, Flemish
- woonoord Dutch, Flemish
- woonplaats Dutch, Flemish
- woonregio Dutch, Flemish
- woonruimte Dutch, Flemish
- woonst Dutch, Flemish
- woontoren Dutch, Flemish
- bewōnen Middle Dutch
- bewōonre Middle Dutch
- wōnen Middle Dutch