grond
Afrikaans
/ˈχrɔnt/
noun
Definitions
- (uncountable) ground, dirt, soil
- (uncountable) floor, ground
- ground, land, territory
Etymology
Inherited from Dutch, Flemish grond (ground, base, soil, land, foundation) inherited from Middle Dutch gront inherited from Old Dutch grunt inherited from Proto-Germanic *grunduz.
Origin
Proto-Germanic
*grunduz
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- achtergrond Dutch, Flemish
- afgrond Dutch, Flemish
- bewijsgrond Dutch, Flemish
- geestgrond Dutch, Flemish
- grond Dutch, Flemish
- grondbelasting Dutch, Flemish
- grondbezitter Dutch, Flemish
- grondbloem Dutch, Flemish
- gronden Dutch, Flemish
- grondeuvel Dutch, Flemish
- grondgebied Dutch, Flemish
- grondig Dutch, Flemish
- grondlegger Dutch, Flemish
- grondoorzaak Dutch, Flemish
- grondrecht Dutch, Flemish
- grondsap Dutch, Flemish
- grondslag Dutch, Flemish
- grondstof Dutch, Flemish
- grondtoon Dutch, Flemish
- grondvest Dutch, Flemish
- grondvesten Dutch, Flemish
- grondwater Dutch, Flemish
- grondwet Dutch, Flemish
- grondwoord Dutch, Flemish
- grootgrondbezitter Dutch, Flemish
- ondergrond Dutch, Flemish
- ondergronds Dutch, Flemish
- voorgrond Dutch, Flemish
- zandgrond Dutch, Flemish
- *gʰr̥mtu- Proto-Indo-European
- *grunduz Proto-Germanic
- grund Old English
- grynde Old English
- grunnr Old Norse
- gront Middle Dutch
- grunt Old High German
- boon Afrikaans
- grondboon Afrikaans
- grondslag Afrikaans
- slag Afrikaans
- speel Afrikaans
- speelgrond Afrikaans
- *grundu gmw-pro
- grunt Old Dutch
- grund Old Saxon
- grund Old Frisian
- gron Sranan Tongo