bewijzen
Dutch (Brabantic)
/bəˈʋɛi̯zə(n)/
verb
Definitions
- (transitive) to prove
- (transitive) to confer (a favor)
Etymology
Inherited from Middle Dutch bewisen prefix from Dutch, Flemish wijzen (point out, indicate, point, show).
Origin
Dutch (Brabantic)
wijzen
Gloss
point out, indicate, point, show
Concept
Semantic Field
The body
Ontological Category
Person/Thing
Emoji
☝️ 👆️ 👇️ 👈️ 👉️
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- aanwijzen Dutch, Flemish
- afwijzen Dutch, Flemish
- bewijs Dutch, Flemish
- bewijslast Dutch, Flemish
- bewijsmiddel Dutch, Flemish
- bewijsstuk Dutch, Flemish
- last Dutch, Flemish
- middel Dutch, Flemish
- onderwijzen Dutch, Flemish
- stuk Dutch, Flemish
- terechtwijzen Dutch, Flemish
- toewijzen Dutch, Flemish
- uitwijzen Dutch, Flemish
- verwijzen Dutch, Flemish
- wijzen Dutch, Flemish
- wijzer Dutch, Flemish
- bewisen Middle Dutch
- wisen Middle Dutch
- wys Afrikaans