vogn
Norwegian
noun-c
Definitions
- a wagon in the original sense, but the word is used for a large range of vehicles with at least two wheels, often in compound words.
- (rail) carriage or coach UK, for passengers, wagon UK, for goods, car mainly America
Etymology
Derived from Old Norse vagn.
Origin
Old Norse
vagn
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- Volkswagen German
- -s- Norwegian Bokmål
- barn Norwegian Bokmål
- barnevogn Norwegian Bokmål
- camping Norwegian Bokmål
- campingvogn Norwegian Bokmål
- dieselmotorvogn Norwegian Bokmål
- folk Norwegian Bokmål
- folkevogn Norwegian Bokmål
- gods Norwegian Bokmål
- godsvogn Norwegian Bokmål
- handle Norwegian Bokmål
- handlevogn Norwegian Bokmål
- motor Norwegian Bokmål
- motorvogn Norwegian Bokmål
- park Norwegian Bokmål
- sove Norwegian Bokmål
- sovevogn Norwegian Bokmål
- spise Norwegian Bokmål
- spisevogn Norwegian Bokmål
- spor Norwegian Bokmål
- sporvogn Norwegian Bokmål
- stasjon Norwegian Bokmål
- stasjonsvogn Norwegian Bokmål
- strid Norwegian Bokmål
- stridsvogn Norwegian Bokmål
- tog Norwegian Bokmål
- trekk Norwegian Bokmål
- trekkvogn Norwegian Bokmål
- vognpark Norwegian Bokmål
- vogntog Norwegian Bokmål
- *wagnaz Proto-Germanic
- vogn Norwegian Nynorsk
- klappa Old Norse
- vagn Old Norse
- vogn Danish
- vagn Icelandic
- vagnur Faroese
- vognur Faroese
- vaghn Old Swedish
- vağn Scanian