bismuth
English
/ˈbɪz.məθ/
noun
Definitions
- A chemical element (symbol Bi) with an atomic number of 83: a brittle silvery-white metal.
- (countable) A single atom of this element.
Etymology
Derived from German Wismut.
Origin
German (Berlin)
Wismut
Gloss
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- arsenide English
- bismite English
- bismuthal English
- bismuthane English
- bismuthate English
- bismuthatian English
- bismuthene English
- bismuthian English
- bismuthic English
- bismuthide English
- bismuthiferous English
- bismuthine English
- bismuthinite English
- bismuthism English
- bismuthite English
- bismuthoan English
- bismuthonium English
- bismuthosis English
- bismuthous English
- bismuthyl English
- di English
- dibismuth English
- dibismuthide English
- dodecabismuth English
- eka-bismuth English
- heptabismuth English
- hexabismuth English
- onium English
- organobismuth English
- oxybismuthide English
- palladobismutharsenide English
- pentabismuth English
- radiobismuth English
- tetrabismuth English
- tribismuth English
- trimethylbismuthine English
- Wismut German
- ви́смут Russian
- vismut Norwegian Bokmål
- ビスマス Japanese
- vismut Norwegian Nynorsk
- bismut Malay
- vismut Norwegian
- bizimofo Malagasy
- di
- onium
- bismite
- arsenide
- dibismuth
- bismuthic
- bismuthal
- bismuthyl
- bismuthoan
- tribismuth
- bismuthide
- bismuthate
- bismuthane
- bismuthism
- bismuthine
- bismuthite
- bismuthene
- bismuthian
- bismuthous
- hexabismuth
- bismuthosis
- eka-bismuth
- tetrabismuth
- bismuthinite
- pentabismuth
- radiobismuth
- bismuthonium
- bismuthatian
- heptabismuth
- dibismuthide
- oxybismuthide
- organobismuth
- dodecabismuth
- bismuthiferous
- trimethylbismuthine
- palladobismutharsenide