bekennen
German (Berlin)
[bəˈkɛnən]
verb-strong
Definitions
- to confess
- (reflexive) to plead
Etymology
Prefix from German kennen (know, be acquainted with, be acquainted with someone something).
Origin
German (Berlin)
kennen
Gloss
know, be acquainted with, be acquainted with someone something
Concept
Semantic Field
Cognition
Ontological Category
Action/Process
Kanji
知
Emoji
Timeline
Distribution of cognates by language
Geogrpahic distribution of cognates
Cognates and derived terms
- beken English
- ken English
- Bekenntnis German
- Glaubensbekenntnis German
- Kenner German
- Kennleuchte German
- Kennmal German
- Kenntnis German
- Kennwort German
- Kennzahl German
- Kennzeichen German
- Lippenbekenntnis German
- auskennen German
- erkennen German
- kennen German
- kennen lernen German
- verkennen German
- bekänna Swedish
- bekännelse Swedish
- känna Swedish
- bekennen Middle English
- bekende Danish
- bekendelse Danish
- bekender Danish
- erkende Danish
- koni Esperanto
- kennan Old High German
- bekantenisse Middle Low German
- bekennen Middle Low German
- kennen Middle Low German
- bekænna Old Swedish