rhin
Welsh (Colloquial)
/r̥iːn/
noun
Definitions
- virtue, essence
Etymology
Inherited from Middle Welsh rin inherited from Proto-Brythonic *rrin inherited from Proto-Celtic *rūnā (mystery, secret).
Origin
Proto-Celtic
*rūnā
Gloss
mystery, secret
Concept
Semantic Field
Cognition
Ontological Category
Property